Vele rode vlaggen op een rij

Ik had Eric gevraagd om general manager te worden van mijn bedrijf. Eric maakte een goede indruk tijdens het sollicitatieproces. Ik had er zin in! Het zou mijn bedrijf naar de volgende stap brengen. Maar het ging goed mis… Had ik dat kunnen zien? Of zelfs moeten zien?

Na een aantal weken ging er iets mis met een declaratie. Eric had een bijzondere bon om te declareren. Ik keek ernaar en het voelde niet goed. Maar de uitleg van Eric was logisch en ik wilde zo graag dat Eric slaagde. “Laat ik maar niet zeuren”, dacht ik.

Maar dit incident werd gevolgd door meerdere vreemde gebeurtenissen. Een declaratie zonder onderliggende bonnen. Hoteldeclaraties die ik niet direct herkende. Telkens een stukje vreemder. Maar zelfs toen gingen de alarmbellen niet af. Ik wilde het gewoon niet zien.

Het slotstuk was dat Eric zonder akkoord op zijn naam een bedrijfscreditcard aanvroeg. Voor mij was de maat vol. Ik stak er een stokje voor en stuurde Eric weg. Pas toen kwamen er veel meer verhalen over onregelmatigheden naar boven. Eric was alcoholist en loog en bedroog. De directe en indirecte schade voor mijn bedrijf was enorm. Van een toevallig incident naar vele rode vlaggen op een rij, ik wilde het gewoon niet zien. Totdat het te laat was.

Het is alsof je door de mist de wolken niet meer ziet. Wat kun je doen om dit te voorkomen?

Vanuit mijn ervaring heb ik drie tips voor je.

  1. je kunt het gewoon niet zien. Soms gaat het mis buiten je gezichtsbereik. Bijvoorbeeld bij je vestiging in Duitsland waar je zelden komt. Een partnership dat slecht voor je uitpakt. Je bent te weinig betrokken om te zien en te voelen wat er gebeurt.

  2. je wilt het niet zien. Je ziet wel kleine dingen die niet kloppen. Maar er is telkens een logische en verklaarbare reden voor. Of de reden ligt bij jezelf. Bij jezelf? Soms zul je merken dat je zó gráág wilt dat je bereid bent iemand alles te gunnen. Zoals ik had met Eric. Hij zou general manager worden. Voor mij reden tot een feestje. Want nu kon ik mijzelf eindelijk vrijspelen van de dagelijkse leiding. En mij weer toeleggen op waar ik goed in ben en graag doe. Ik wilde dat zo graag, dat ik rode vlaggetjes niet wilde zien. Want dat zou mijn eigen droom in gevaar brengen.

  3. je herkent het niet. We hebben geleerd onze rationele vermogens goed te ontwikkelen. Onze emotionele kant is daarentegen veel minder goed ontwikkeld. Daarmee kunnen we intuïtieve signalen en gevoel niet op de juiste waarde inschatten. Herken je dat, dat het gevoel ergens zegt dat het niet klopt?

Welke denk je dat het minst vaak voorkomt? Juist! Dat je het niet kunt zien. Veel vaker is die onrust dat er iets niet klopt wel. Maar wil je die niet zien of weet je niet hoe je er naar kan kijken. Negeren is vaak de gemakkelijkste weg.

In alle gevallen heb ik gemerkt dat het goed is om iemand te vertrouwen. En daarmee veel te praten. Die persoon fungeert dan als een soort van geweten. Hij of zij zit als een spin in het web en kan alle signalen doorgeven. Door dat doorgeven kan ik gemakkelijker en objectieven de signalen waarnemen. En dan helpt voor mij de volgende regel. Als ik één keer iets hoor, dan is het een incident. Als ik twee keer iets hoor, dan is het opvallend. Spits ik mijn oren. Luister ik meer naar mijn gevoel. En bij drie keer heb ik een patroon te pakken. Dan trek ik op onderzoek uit.

Welke rode vlaggen negeer jij op dit moment?

Bewaren

ScaleUp Company