Vijf weken geleden zette ik een bericht op twitter. Zonder er lang over na te denken. De reacties waren overweldigend. Twee wonderlijke observaties over twitter in de praktijk.
Vijf weken geleden
Vijf weken geleden ontdekte ik mijn broertje levenloos in zijn appartement. Een schok. Het aanzicht, de gebeurtenis en alles wat zich daarna in een rap tempo opvolgde. Ik zette daarover één zinnetje op twitter. Waarom? Eigenlijk om twee redenen:
- ik las kort daarvoor de algemene klacht dat twitter alleen door positivo’s gebruikt werd. Iedereen vertelt alleen maar hoe goed het gaat.
- ik liep gewoon even over.
Meer en langer heb ik er niet over nagedacht. Ik had geen strategie, geen personal branding wensen, ik was even gewoon puur Pieter. Het gevolg was adembenemend en hartverwarmend.
Multichannel twitter
Het leverde veel reacties op. Heel veel. En allemaal ondersteunend. Wat mij zo verwonderde was dat reacties via verschillende kanalen kwamen. Ik ontdekte drie soorten reacties en die hadden te maken met de relatie die er is. De drie soorten reacties waren:
- mensen reageerden via twitter. Dit waren mensen die ik niet of nauwelijks ken. Ja, via twitter. Overigens hartverwarmende reacties. Een groot aantal reacties. En vaak verrassend (hè wat leuk dat die reageert).
- reacties kwamen via SMS. Dit waren mensen die ik best goed ken.
- reacties via telefoon of kaartje. Mensen die me erg na staan belden of stuurden een kaartje. Direct contact.
Dus kennelijk kun je via een ander kanaal terug reageren en bepaalt de soort relatie het optimale kanaal.
Geen reactie?
Maar van andere mensen kwam geen reactie. Zelfs niet van mensen die me na staan en waarmee ik regelmatig via twitter dialoog onderhoud. Waarom eigenlijk niet? Weten ze niet hoe ze hiermee om moeten gaan? Overtreed ik een twitteretiquette?
Nee. De verklaring was onthutsend eenvoudig. Ze hadden het gewoon niet gelezen. Hè? Maar ik had het toch een keer via twitter de lucht in gegooid? Natuurlijk. Maar als je veel volgers hebt valt zo’n enkele tweet niet op. Eigenlijk had ik het vier of vijf keer moeten twitteren. Dat doe je met goede content zo. Maar niet met zo’n bericht.
Hartverwarmend vluchtig
Twitter is een vluchtig medium. Van die conversaties van 5 weken geleden is niets meer terug te vinden. Gone. Gone with twitter. Voor altijd. En misschien is dat maar goed zo. Dan ontstaat er vanzelf weer ruimte voor nieuwe dingen. Positief en negatief. Daar en hier. Maar altijd nu.
Dank voor alle hartverwarmende reacties van mensen die reageerden en hadden willen reageren!
