Als het leven je strategie test

Twee dingen. Je grote ondernemersdroom en wat je de komende drie maanden gaat doen. Al zo lang en zo vaak noem ik dit, omdat ik er met hart en ziel in geloof. Maar ik was niet voorbereid op de test vorige week zondag.

Het leven komt er tussen
Op een gewone zondag verandert er voorgoed iets. Ken je dat? Zo’n dag die begint als elke andere en waar er geen voorteken is dat er iets te gebeuren staat. Of misschien toch wel… een vreemd gevoel. Ik ging op bezoek bij mijn broertje (van 47). Die ik onverwacht dood aantrof in zijn appartement. In één ogenblik verandert de wereld. Mijn wereld.

Nu ruim een week later kan ik twee dingen beschrijven die ik tot dusver met verwondering geleerd heb. Over de andere dimensie en de kracht van strategie.

De andere dimensie
Ten eerste dat er een hele andere dimensie is die ik niet kende. Binnen een uur stonden er acht mensen in de gang. Agenten, officier van justitie, GGD, ambulance en een doodgraver. En de week daarna werd ik gestuurd van notaris naar de arrondissementsrechtbank in Zutphen, naar de gemeente Epe, naar de verhuurder, weer terug naar de notaris en naar de kantonrechtbank in Hoorn en weer naar de arrondissementsrechtbank in Zutphen. Elk contact leidt tot kosten en niet zelden tot frustratie. Een formuliertje hier kost € 114, een adviesje daar kost € 500. Een dagje mortuarium is duurder dan een vakantiehotel met ontbijt. Leven is kostbaar, maar dood gaan is ook best wel duur. En customer experience is duidelijk nog niet doorgedrongen in deze andere dimensie. Op mijn todo-lijstje voor later, want ik heb nu andere prioriteiten. Of heb ik eigenlijk nog wel prioriteiten? Hoe houdt mijn strategie zich? Wat is de zin van strategie als de wereld zo snel en onherroepelijk kan veranderen?

Stomme strategie
“Strategy Sucks”. Mijn eerste reactie was heftig. Wat is het nut van strategie als het leven er zo rauw en onvoorbereid doorheen kan banjeren? De wereld zo op zijn kop kan zetten dat het lijkt dat niets meer waar is? Dat niets er meer toe lijkt te doen?

Ondanks alle emotionele gebeurtenissen merkte ik ook een soort vaste grond onder mijn voeten. Een boei waar ik me zo nu en dan even aan kon vasthouden. Een lichtpunt die me energie geeft om dingen te verwerken en straks weer op te pakken. Wat dat is? Juist. Mijn strategie. Ik gelóóf in mijn strategie. Ik leef mijn strategie. De strategie die mij een context biedt voor de gebeurtenissen die vandaag plaatsvinden. Duidelijkheid die mij helpt als het ’t even onduidelijk is. Ik ervaar mijn strategie nu juist relevanter en urgenter dan ooit. Maar weet ik dan nu ook wat ik de komende drie maanden ga doen?

Prioriteiten
Mijn prioriteiten op korte termijn zijn plotsklaps veranderd. Maar mijn prioriteiten op langere termijn niet. Sterker nog, mijn strategie is juist herbevestigd. De strategie die ik baseer op kernwaarden, kerncompetenties, de missie en de visie (BHAG). Dat is wat ik écht belangrijk vindt. Wakker geschud kom ik weer tot diezelfde conclusie. Mijn strategie is waarvoor ik het doe. Dank voor het leven die me dat weer heeft doen inzien.

ScaleUp Company